Zou het kunnen dat niet de dosis het vergif maakt, maar de klachten worden bepaald door de dosIs ?

Zou het kunnen dat niet de dosis het vergif maakt, maar de klachten worden bepaald door de dosIs ?

Het lichaam is opgebouwd uit bouwstenen, de cellen. Net als een huis is opgebouwd uit stenen. Zou je een giftige stof niet kunnen vergelijken met een schop die wordt uigedeeld  aan de bouwstenen, de lichaamscellen? Dus als het lichaam in aanraking komt met een giftige stof dan krijgt het lichaam gewoon een schop, een schop tegen zijn cellen, de bouwstenen. En als er maar genoeg schoppen worden gegeven dan beschadigen de cellen  en dan begint het bouwwerk, ons lichaam te wankelen wat zich uit middels klachten en worden er door de giftige stof nog meer schoppen uitgedeeld dan valt het huis. Je zou mijns inziens dan kunnen stellen dat stoffen die bij een betrekkelijke kleine hoeveelheid al schade kunnen toebrengen per definitie giftig zijn, ‘ze’ delen namelijk schoppen uit. Als het lichaam geschopt wordt dan wil het zich verdedigen om zich weer te herstellen.

Paracelsus is van een periode dat de microscoop er nog niet was. Dus de giftigheid uitte zich op het niveau van ons bouwwerk, het lichaam en daar er een bepaalde hoeveelheid van het gif nodig is om het lichaam te laten wankelen  is mijns inziens daaruit de stelling dat de dosis het vergif maakt voortgekomen. Onder dat niveau op celniveau was er natuurlijk al van alles gebeurd voordat de klachten tot stand kwamen, maar tot op de dag van vandaag staat in de leerboeken dat concentraties die lager zijn dan het niveau waarbij die schadelijke effecten beginnen op te treden een stof dus niets doet. En dat is een fout van historische proporties.’ Aldus Calabrese aanhanger van de hormesis theorie. Hormesis betekent dat een stof die in hoge dosis schadelijk is, bij lage dosis positieve effecten kan hebben. De heer Calabrese maakt echter  geen onderscheid tussen synthetische stoffen en plantaardige stoffen. Daarentegen  mevrouw Murk, toxicologe wel. Zij zoekt  een deel van de verklaring van de hormesis-effecten die Calabrese aandraagt in de eeuwige chemische oorlog tussen planten en dieren. ‘Dieren eten planten, en planten maken giftige stoffen aan om zich daartegen te beschermen’. ‘Dieren passen zich vervolgens aan. Ze ontwikkelen ontgiftingssystemen voor de giftige plantenstoffen’. Volgens mevrouw Murk kunnen andere stoffen wel een stimulerend effect hebben, maar kunnen ze leiden tot schadelijke effecten. Dan zou je hieruit mijns inziens de conclusie kunnen trekken dat er het lichaam zich niet goed kan verdedigen als het om synthetische stoffen gaat.

Klopt de stelling van Paracelsus dan nog ? Mijns inziens maakt de dosis niet het vergif maar worden de klachten bepaald door de dosis.